ROOMYS IN DIE SNEEU IN MOSKOU

Deur die venster van die piepklein kombuisie van die gemeubileerde eenslaapkamer woonstel op die 15de vloer in die noordelike voorstede van Moskou, Rusland, sit ek en verlustig my in die gesig van die sneeu wat daarbuite val en soos witsuikerkorrels buite op die vensterbank pak.

Sjoe! Dis pragtig! Oorkant die straat, in “my” park, lê die sneeu ook reeds wit op die winterkaal gestroopte takke van die mirte bome en kan ek sien hoedat die Russe in hul pelsjasse die paadjies moddertrap op pad na die Richnoi Vaxhall Metro Stantsi ("Rivier Stasie" Metrostasie).

Wat 'n belewenis om dit te mag aanskou! Maar ek wil dit nie net sien nie – ek wil dit op my gesig voel...

Die woonstel het verhitting (alhoewel die eienares die temperatuur binne die woonstel maar koel tot matig hou, hoor!), maar buite is dit volgens die termometertjie wat aan die buitekant van die kombuisvenster hang, so minus 23 grade Celcius! Dus...

Eers broekiekouse... dan “longjohns” - jul weet mos, daai lang, wit onderbroek affêre – wat kan nou meer onvroulik wees - dan sokkies, langbroek, frokkie, langmou toeknoop bloes, lekker dik Suid-Afrikaans gebreide trui, en dan my Russiese jas... en natuurlik ook pels gevoerde stewels en handskoene... en laastens, maar nie minder belangrik... 'n lekker dik pelsmus wat ek oor my ore trek.

Nou is ek gereed vir die sneeu.

Af met die hysbak, tot in die “foyer”, waar die Russiese “baboeshka” my met 'n stywe kopknik groet en 'n aantekening in die boek op haar lessenaar maak... Ek wonder wat sy skryf? Teken sy my uit? Miskien as “Protestant Missioner ot Uznie Afrika”? Of anders Elizaveta Blaauw? Wie sal weet? Ek glimlag vir haar, maar sy ignoreer my glimlag toetentaal... die Russe dink maklik jy het 'n skroef los as jy “onnodig” glimlag of lag!

Wanneer ek die deur na die straat oopstoot, tref die ysige lug my en dit voel letterlik asof ek 'n vrieskas binne gaan. Ek dink op daardie oomblik terug aan my kinderjare toe my ouers onderskeidelik “kamp sekretaris” en “kampkok” was gedurende ons 10 dae Kers-kerkkamp en ek daagliks gestuur is na die groot inloop-yskamer om die groente en vrugte vir my ma te gaan uithaal wanneer sy maaltye berei.

Maar nou, hierdie oomblik, pak die opwinding my beet. In hierdie koue lug, met die sneeu wat op my gesig val, is ek meteens weer 'n kind - vol energie en lewens- en avontuurlus! Die bloed bruis warm deur my are onder al die lae klere en ek moet myself keer om nie hardop te lag en die straat af te hardloop met my arms in die lug nie... wat 'n wonderlike, bevrydende gevoel om so in die sneeu rond te loop. Wanneer ek “my” parkie bereik buk ek om aan die water in die dam te raak, net om uit te vind dat daar reeds oornag 'n yslagie bo-op gevorm het. Nou wat nou van die arme visse? Gelukkig is hulle koudbloedig, dus sal hulle verseker onder die laag ys oorleef!

Die mossies, waarvan daar miljoene in Rusland is, het meesal reeds ge-emigreer na warmer lande, maar so hier en daar sit daar nog enetjie op 'n sneeubelaaide kragdraad! Poskaartprentjie mooi! Soos Kerskaartjie prentjies - behalwe dat die Russe nie tradisioneel Kersfees vier nie - alhoewel hulle darem Nuwejaarsdag vier op 7 januarie en dan is daar 'n reuse Kersboom en Kersvader op die Rooiplein by die Kremlin!

Ek stap aan deur die park en anderkant uit – nou is ek op 'n baie besige straat met motors wat heen-en-weer toeter met hulle spesiale bande vir die yspaaie. Teen hierdie tyd voel die punt van my neus, asook my ken en wange asof ek pas 'n hewige sessie by die tandarts deurstaan het! Yskoud en morsdood gevries en oral is mense besig om wolkies warm asem voor hulle uit te blaas so ver soos hulle loop.

In Rusland is sulke koue wintersdae algemeen – werk en besigheid gaan aan soos gewoonlik en die busse en metro's is soos elke ander dag baie bedrywig. Hier wag jy nie langer as drie minute vir enige metro trein nie en busse is daar by die dosyne!

By die markstalletjies voor die ingang van die metro stansi is dit 'n modderpoel van 'n ander wêreld soos die duisende voete die metrostasie ingaan en uitkom en die sneeu vertrap. Hier en daar sien jy iemand gly en plat op sy/haar rug val, maar niemand neem notisie of verleen hulp nie, want dit is 'n algemene, daaglikse verskynsel en gebeur een of ander tyd met almal, veral as dit een dag 'n bietjie minder koud is en die sneeu wil-wil smelt en dan die volgende dag, wanneer dit weer kouer is, weer verys – dan is dit so glad soos nat glas en moet jy baie versigtig trap! Jy staan maar net op en stap aan as jy so ongelukkig is om te val , en as jy regtig ongelukkig is, val jy more dalk weer!

Die baboeshka's (oumas) wat hulle wares vanuit die stalletjies of vanaf kratte op die sypaadjies verkoop, sit koulik vooroor met gevoude arms en wag vir hulle klante.

Ek sien sowaar nog 'n roomys verkoper! Wonder hoe sal 'n roomys smaak op so 'n koue dag? Daar is net een manier om uit te vind... 'n Russiese heer skud meewarig sy kop en sirkeldraai sy vinger langs sy regteroor om aan sy vriend te beduie net hoè mal hierdie vreemde vrou is wat in die sneeu loop en roomys eet, maar die roomys gaan heerlik koel af in my lyf wat so warm toegebondel is in die lae klere... ek glimlag vir hom en stap aan! Ai, waar is my kinders nou om hierdie petalje te aanskou?

BEING MULTIPLIED IN BROKENNESS

I have been very blessed just lately having  my lovely daughter and son-in-law from the USA staying and visiting with me for a while. It is most enjoyable, but because it is AJ's first ever visit to South Africa, it is a very hectic time - there is just so much that he would like to see. What a  joy to be able to share our beautiful country with others.

Yesterday I was reminded of another kind of sharing: Someone reminded me of the times when Jesus took the few fish and loaves of bread and gave it to the disciples to hand to thousands of people who all ate and had their hunger stilled by it. It is recorded that He performed this miracle at  twice:

               "There is a lad here, which hath five barley loaves, and two small fishes: but
                what are they among so many? And Jesus said, make the men sit down. Now
                there was much grass in the place. so the men sat down, in number about five
                thousand. And Jesus took the loaves; and when he had given thanks, he distri-
                buted to the disciples, and the disciples to them that were set down; and like-
                wise of the fishes as much as they would. When they were filled, he said unto
                his disciples, Gather up the fragments that remain, that nothing be lost. There-
                fore they gathered them together, and filled twelve baskets with the fragments
                of the five barley loaves, which remained over and above unto them that had
                eaten." John 6: 9 - 13.

Again:

                "And his disciples say unto him, whence should we have so much bread in the
                 wilderness, as to fill so great a multitude? And Jesus saith unto them, How
                 many loaves have ye? And they said, Seven, and a few little fishes. An he took
                 the seven loaves and the fishes, and gave thanks, and brake them,
                 and gave to his disciples, and the disciples to the multitude. And they did all
                 eat, and were filled; and they took up of the broken meat that was left seven
                 baskets full. And they that did eat were four thousand men, beside women
                 and children. And he sent away the multitude, and took ship, and came into
                 the coasts of Magdala."  Matt. 15: 33-39

Such a little to feed such a lot! The secret lay in the brokenness of the fishes and loaves....

If it remained whole, hardly anybody would have been able to eat from it. But, even in the hands of the disciples, the broken pieces kept multiplying to enable a crowd to be fed.

There is another instance of Something being broken... referring to the last supper:

                  "And as they were eating, Jesus took bread, and blessed it, and brake it ...
                   and gave it to the disciples, and said, Take, eat; this is my body. And He
                   took the cup and gave it to them, saying, Drink ye all of it; for this is my
                   blood of the new testament, which is shed for many for the remission of
                   sins. But I say unto you, I will not drink henceforth of this fruit of the vine,
                   until that day when I drink it new with you in my Father's kingdom."
                   Matt. 26: 26 - 30

Jesus took the bread in this instance, and broke it and shared it with His disciples...

Shortly thereafter, as He predicted during the supper, His body was broken, in different ways before and when they hung Him on the cross at Calvary... through and by His brokenness, we all share the opportunity of salvation...and all who believe on Him was granted remission of sins...

Is that why sometimes we have to experience times of brokenness? So that in our broken states we may be useful to others?

Thank You, Lord, for Your brokenness on our behalf. Help us to be of value to others even in our times of brokenness.